عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی معتقد است: دو دلیل عمده عامل اصلی سرقت علمی در دانشگاه ها است در عین حال که در مواردی استادان و دانشجویان به اشتباه سراغ سرقت علمی می روند.
سید محمد صادق مهدوی روز سه شنبه در گفت وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایرنا ، اظهار کرد: در کشور ما افزایش تعداد مقالات اهمیت بسیاری دارد، از این رو در بسیاری موارد برخی استادان و دانشجویان برای فراغت از تحصیل در دوره های تحصیلات تکمیلی و ارتقا مرتبه شغلی به صورت اشتباه دست به سرقت علمی می زنند..
وی معتقد است: اندک بودن تعداد نشریات علمی و پژوهشی از دیگرعواملی است که سبب می شود دانشجویان و استادان مرتکب خطای سرقت علمی شوند.
عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی افزود: ساختار آموزش عالی در کشورهای پیشرفته به گونه ای است که میان نشریات و تعداد دانشجویان در هر مقطع تحصیلی تناسب برقرار می کند تا افراد با آسودگی خاطر به انجام کارهای تحقیقاتی تمایل پیدا کنند.
این استاد جامعه شناسی در ادامه با اشاره به اینکه در کشورهای پیشرفته تعداد نشریات علمی با تعداد دانشجویان متناسب است، گفت: در حال حاضر با افزایش تعداد دانشگاه و دانشجویان نشریات علمی پاسخگوی تعداد مقالات دانشجویان و استادان در دوره تحصیلات تکمیلی نیست.
به اعتقاد مهدوی، در حال حاضر با توجه به پایین بودن سطح زبان خارجی بسیاری از دانشجویان و همچنین هزینه سنگین چاپ مقاله در نشریات انگلیسی زبان، دانشگاهیان به سختی می توانند تحقیقات خود را در نشریات خارجی چاپ کنند.
وی ادامه داد: باید در جامعه شرایطی عادلانه مهیا شود که بیشتر نشریات بتوانند در رتبه بندی های قابل قبول قرار گیرند چرا که روند چاپ مقاله در ایران با توجه به محدودیت در تعداد آنها بسیار طولانی است.
این استاد دانشگاه در ادامه به دشواری چاپ مقالات دوره دکتری اشاره کرد و یادآور شد: باید نشریات خاصی به دانشجویان دوره دکتری اختصاص داده شود تا افراد با فراغ بال و فرصتی بیشتر امکان چاپ پژوهش های خود را داشته باشند.
به گفته وی، در حال حاضر کمبود مقاله در تمامی رشه های دانشگاهی به جز شیمی و بیولوژی وجود دارد.
مهدوی با اشاره به رواج مدرک گرایی و افزایش بیکاری در جامعه، خاطر نشان کرد: بسیاری از جوانان برای رفع بیکاری و گذراندن اوقات فراغ به ادامه تحصیل روی می آورند بنابراین بی انگیزگی نسبت به آینده نیز علتی برای افزایش سرقت علمی محسوب می شود.
وی افزود: از یک سو در جامعه افراد را به تحصیل در دوره تحصیلات تکمیلی تشویق می کنند و از سوی دیگر تحصیل و ارتقای شغلی را به پژوهش و تحقیقات وابسته کرده اند که انگیزه ای برای سرقت علمی در جامعه است.
